elimde olsa seni uzaktan izlemek isterim. benle ama bensiz bi dünyada neler yaptığını görmek için. mükemmelliğin imkansızlığını hissetmek istemek nasıl bir şey-di sorsalar bugünden önce cevaplayamazdım. ama bir kurabiyenin kabından tek bir kırıntısını bile geride bırakmadan çıkıp tabağıma gelivermesi ve tadının böylesine güzel olması, kafamı karıştırıyor. bir şey olmalı diyorum. bir şey. 

sonra aynadan kendime gülümsüyorum, önünde sonunda sen de gideceksin. üstelik senin görünen yolların var bu kez. görmezden gelemediğim. bildiğimiz, çok iyi bildiğimiz. ben neyin derdindeyim? sanırım yerdeki yaprakların üzerinden geçmenin. 

1 yorum :

...a... dedi ki...

gülmek,bazen zaman alır...