sanki bi kapsülün içindeyim de durmadan bilinmezliğe doğru yol alıyorum. kendimi var etmek çok zor, kendimi başkasıyla beraber görünür kılmak çok daha zor. içinde bulunduğum çıkmazı tanımlayabilsem bir ucundan tutup çıkış yolunu bulmayı ya da bulmuş gibi oyalanmayı deneyebilirdim. yalnız hissediyorum ve karşıma beni getirseler kendimi kendime anlatıp rahatlayabileceğimden emin değilim. 

kendimi var etmek çok zor.

bilmeyen bilmez 4-5 yıldır buradayım hayatımda hiçbir şey değişmedi amına koyayım. ne ileri gidiyorum ne geri geliyorum. hep aynı yerde, benzer sıkıntılarla olduğum yerdeyim. yıllar geçiyor da yıllar bana geçmiyor. sana geçebilir, ona geçebilir, onlara falan da geçebilir ama bana geçmiyor. başka insanların hayatımda başarı olarak tanımlayacağı şeylerin hiçbiri bana göre başarı değil, hiçbiri dönüp kendime bunu da ben yaptım diyebileceğim şeyler değil. 

yetişememe, yeterli olamama, başaramama hisleri hiç geçmiyor. üstelik iki kişi olmak hiçbir şeyi kolaylaştırmıyor.