şimdiye kadar öğrenmiş bulunduğum tüm küfürler dilimin tam ucunda duruyor. dökülmek için çok istekliler. sınavdan sonra beşevler'den kızılay'a kadar yürüdüm. ayaklarımın altı acıyor biraz, biraz dizlerim ama yorgunluktan mutlu gibiyim. mutsuzluğumun içinde mutlu gibiyim. bedenim yorgun. beynim yorgun. insanlara kötü davrandım. yarın kimseyi görmek istemezken pat diye her şeyin içine düşeceğimi bilmek canımı sıkıyor. "boşver üzülme ya" laflarını duyacak olmak canımı sıkıyor. teselli istemiyorum, bilindik cümlelere tokum zaten. üstüne üstlük konuştukça ağlayasım geliyor ki ağlamam demek tesellilerin beş yüz katına çıkmasının yanı sıra acıyan bakışlar demek.
bungee-jumping yapmaya gidelim mi, nasılsın sorusuna standart diyebilecek düzeye gelene kadar. çünkü nasılsının cevabı şu an bok gibi.
2 yorum :
kanalizasyona gidebilsek bari. burada insanları ve "nasıldıaaağ?" sorularını çekmek zorunda kalıyoruz. daha da bok oluyor.
gerçekten fütursuzca kayalardan sallanmak istiyorum. 3 gün olacak neredeyse hala geçip gitmedi kalıntılar.
Yorum Gönder