tanrım size bir salıncak

sevgili blög. ankara şu an serin. ben yorgunum. heyecanlıyım. biraz yalnızım ve bu yalnızlığımı sabaha karşı havaalanında dolanırken pekiştirip, kutlayacağım. garip bi şekilde hep istediğim şey aniden ayağıma geldi. 

tekbaşıma, gidiyorum. 

düşündüm, eskiden olsa en azından bi şekilde beni mutlu eden, heyecanlandıran biri olurdu hayatımda. yakınımda olmasa da hayatımda. şimdi yok ve bu, değişik bi his. kötü değil, güzel değil. bilmiyorum, farklı. insanın kendinde büyüdüğüne dair işaretler bulması sadece yanılgıdan mı ibaret emin olamıyorum; ama söylemek gerekirse biraz büyüdüğüme inanıyorum. hala bi çok konuda kafam karışık, hala içimde panik içinde ekinler sağa sola koşturuyor, hala küçücük bilgilere çok heyecanlanıyorum ama istemediğimi bildiğim şeylere bi yenisini eklemek beni ne istediğim sorusuna cevap bulmada bi adım ileri götürür gibi geliyor. bilmiyorum, belki de yanılıyorumdur. 

yine birini sevmeyi, dokunup öpmenin bana yetmediği zamanları yaşamak istiyorum. sonbahar gelsin, kafam eğik, yanımdaki adamı dinlerken yaprakların üstüne basayım istiyorum. yağmur yağsın ve insanlar koşuştururken yine biriyle şemsiyemi paylaşayım istiyorum.

temmuz yangındır, gitmek güzel.