bu ülkede kadın olmak çok zor. düşündükçe ve yaşadıkça yoruluyorum. bazen öyle anlar oluyor ki sanki "aklımıza bile getirmek istemediğimiz şeyler"i yaşayan tüm kadınların hüzünleri gelip içime oturuyor. kendimi çok ağır ve üzgün buluyorum aniden. kadın olmaktan keyif almakla tehlikeden korunmaya çalışmak arasındaki ince çizgideki her gidiş geliş insanın ruhunda bir delik oluşturuyor. ama büyük ama küçük. 

her yerde ama her yerde insandan önce kadın olduğumun hissettirilmesi beni çok yoruyor. anlayamıyorum, "laf attı" diye bıçaklayanı da burda, 13 yaşına geldi diye evlendireni de. 

ağlayamamak çok kötü, çok boktan her şey için ağlamak istemek.