tanrım size bir salıncak

hayatımın okul olmayınca büyük bi amaçsızlık içine düştüğünü fark ettim. bu bir şey yapacak kadar donanıma sahip olmamak ve aslında ne yapmak istediğini de bilmemek oluyor aynı zamanda. kendimi okuldan mezun olurken hayal ettiğimde heyecanlanıyorum, hayatım hep istediğim gibi olacak çünkü. öyle ya da böyle bu şehirden kalkıp gideceğim. yol beni nereye götürecek bilmiyorum ama muhtemelen yine gittiğim yere doğru yol alırken şerit çizgilerinin bi anda belirip, sanki biri çiziyormuş gibi kısa bi an uzayıp sonra aniden kaybolmasını izleyeceğim. asfaltın hızla akışı beni uzun süre oyalayacak. içimdeki heyecanı bastırmakla uğraşmayacağım. ayaklarım yere bastığında da derin bi nefes alıp gülümseyeceğim.