insan kendini kaç şekilde ikiye bölebilirse artık, her şekliyle böldüm kendimi. aklımı böldüm, kalbimi böldüm, hayatımı böldüm, vücudumu böldüm. savunmasız değilim ama tarif edemediğim kırgınlıklarla dolu içim. öfkem tam geçti mi emin değilim. insan neden acısını yaşamak için zaman tanımaz kendine sanki. çok üzülürsen devam edemezsin, üzülmezsen ileride yine çıkar karşına falan. ideal üzülme süresi varmış gibi.
bir sürü şey değişti. varlığından haberdar olmadığım şeyler varmış, gördüm. bildiğimi sandığım şeyler hiç öyle değilmiş. sınırlar değişkenmiş, insanlar bir sürü.
bir sürü şey değişti.
yine de hiçbir şey kesin bir noktaya varmadı. aptal aptal ağlamak istiyorum.
kendimi böldüm. iki taraf da birbirinden ağır. içim daralıyor.
