adlı seminerimize hoşgeldiniz.
HADİ LAN.
yaşıtım olan insanların yaptıkları şeylere bakıyorum, yani özellikle arayıp bakmıyorum belki ama bakıyorum ve kendimi acccayip geride hissediyorum. mezun olup bi şirkette çalışabilirim evet, o kadar kapasiteye sahibim ama olmak istediğim yerler bambaşka ve sanki oralara ulaşmak için geç kalmışım ya da yetersizmişim gibi gibi gibi hisler içimi yiyip bitiriyor.
gobelins'e baktım. programlarına falan ağlayasım geldi. sen de nerden başlamışsın bakmaya diye bir soru gelebilir, haklı da ama mesele olmak istediğim yerler işte. bakıyorum, kendimi zorlamıyor muyum? geliştirmiyor muyum? bir şeyler yapmaya uğraşmıyor muyum? uğraşıyorum gibi. yani bana öyle geliyor. sabahlara kadar çalışmanın, kafa patlatmanın bir anlama gelmesini istiyorum belki de, çünkü çabalıyorum, çabaladığıma inanıyorum. ama yeterince yapmıyor muyum? bilmiyorum. içimden ağlamak geliyor sadece. kendimi alıp kafamı masalara sürte sürte çalıştırmak istiyorum ama yapmak istediğim işler öyle yürümüyor ki. atlet değilim ki kalkıp koşayım mesela. okumam gerekiyor, kafamı toplayıp okuyamıyorum ya da sadece kelimeleri okuyorum ama bütün bir anlam ifade etmiyor. çizebilmek istiyorum ama çizim zart diye olmuyor. çok ve sürekli çalışma prensibini kazandıramadığım için kendime belki de suçluyum orda evet. internette ve televizyon karşısında oyalanıyorum bazen çok fazla evet. kafamı gerçekten masalara sürtebilmek istiyorum.
sonra bir de hocalar kalkıp, ben çok çabaladığımı zannederken, yani kendimi geliştirdiğimi, o ana kadar sahip olduğum birikimi zorladığımı falan sanarken adam kalkıp yani iyi falan diyor. kendimi bir yerlerden atmak istiyorum. o zaman yaptığım şeylerin hiçbiri yeterli gelmiyor. demek ki iyi yapmamışım, demek ki yeterince yapmamışım, demek ki yeterince bilmiyorum.
sonra bir de notlar var. benim çalıştığım kadar çalışmayan ya da hadi bol keseden sallamayayım ama en azından yaratıcılık ve özgünlüğe benim kadar kafa yormayan insanların gelip benimle nerdeyse aynı notları alması falan beni delirtiyor. o zaman ben yanlışım. yaptığım her şey, algım, kendimi belli bir şekilde görebilmek için yönlendirdiğim her şey yanlış. her şey aptalca. boş.
kimsenin sırtıma vurup beni pohpohlamasını beklemiyorum. ama insan biraz emeğinin karşılığını görmek istiyor. gerçekten çok üzgün, kaygılı ve gerginim bu konuda. bilmiyorum belki de bu ülkede yaşamanın olayı bu. kimse hiçbir zaman yapıcı olmaz. kimse iyiyi söylemez. hep olumsuz.
