bugün video hocası derste ara verdi. çıkarken de manasız sırıtıyordum öyle. "seni mutlu görmek güzel," dedi "ne zaman görsem, yani gördüklerimin yüzde sekseninde falan mutsuzsun böyle." dedi. sonra yapmak istediğim şeyleri yapmadığımdan, yapamadığımdan ve sürekli eksik, geride kalmış hissettiğimden bahsettim. "40-50 yaşına geldim ben bile hala istediğim şeyi yapamıyorum tam olarak aklımdaki olmuyor." dedi. yok öyle değil bu herkes gidiyormuş da ben geride kalmışım gibi hissetmek dedim. en büyük rakibin kendinsin'e getirdi lafı. bir de sonra müzik videolarının öğrencileri kısıtladığından falan bahsettik.
2 akşamdır eve dönerken artık mutsuz olmak istemediğimi söylerken buluyorum kendimi ama henüz nasıl değiştireceğimi bilmiyorum. sürekli geride kalmış hissetmek de aşırı yorucu. okulda bi şeyler yapıyorum ama hala hiçbir şey yapmıyorum gibi. sürekli enerjisiz sürekli yorgun sürekli endişeliyim. böyle bi şeyler.
