pencere

az önce "pencere" oyunundan geldim. oyunun cumhuriyet gazetesi'ndeki röportajı üzerine tam "keşke ankara'ya gelse de gitsem" diyordum ki 17 ve 24 ocak'ta ankara halk tiyatrosu'nda oynanacağını görmüştüm sayfanın altında. oyunun ilgi çekici yanı çocuk istismarını çocuğun gözünden anlatacak olmasıydı. ki anlattı da. hatta senaryonun hiç ajitasyona kaçmadığını da söylemek mümkün; ama bizim arayıp da bulamadığımız artık toplumda bilinen bir gerçek haline dönüşmüş bu olayın hukuksal boyutuydu. oyun farklı pencerelerden aslında aynı şeye bakarken, ben hala ardından gelecek olanı merak ediyordum. derken oyun bitiverdi. esme'yi elinde bir bavul ve beyaz bir montla üzerinde spotlar yanarken gördük. oyuna gidecek olan varsa diye bana ifade ettiği şeyi yazmayacağım; ama gidip de sonradan buraya denk gelen olursa son sahnenin ne ifade ettiğini yazsa güzel olurdu yorum olarak.